Pecunia est virtus12/27/2023 5.175) in notionem pecuniae etiam dotem, arrabonem, corollarium, mercedem (nec non debitum) includit. Ergo si pecunia primo fuit res ad sacrificium praebita eiusdemque valoris mensura, facilis fuit ad vitam profanam transitus. Constat igitur significatum 'bona mobilia' interdum in 'pecus' mutatum esse, cum mutatio inversa intestata sit.Įrgo pecunia antiquissimis temporibus non divitias pecuarias sed potius quamlibet rem mobilem interno quodam valore praeditam significasse videtur - fortasse vere rem tam dignam, quae dis sacrificaretur, ut ait Festus: "pecunia sacrificium fieri dicebatur cum fruges fructusque offerebantur, quia ex his rebus constant quam nunc pecuniam dicimus" (245.59). capitale ('debitae pecuniae caput'), a quo verba Anglica chattel 'bona mobilia' et cattle 'pecus' profecta sunt a capitale etiam Hisp. Condicio rerum supra adumbrata aequari potest cum verbo mediaevali q.e. Etiam in lingua Anglica antiqua féoh saepius bona mobilia, pecuniam, divitias, sed per exeptionem tantum pecus significat (cf. πρόβατον initio rem progredientem et postea tantum pecus indicavit. gangandi fé apparet verbum fé eo ipso non pecus, sed potius "euntem rem" significare, sicut Graec. faihu divitias et pecuniam indicat, et ex Nord.ant. verbum fihu praebet, quod 'pecus' significat. Quod ad linguas Germanicas attinet, sola. In lingua Latina nec pecūlium 'bona mobilia servi' nec pecūnia ullo modo ad pecora pertinere videtur. De vita pastorum hic agitur, quorum bona mobilia in quadripedibus et bipedibus constabant. ![]() Vocabulum Vedicum paśu (< PIE * peḱu) satis constat non solum minus (sicut oves) et maius pecus (sicut boves et equos) sed etiam servos (velut "pecus bipes") complecti. Quae conclusio praeter linguam Latinam in linguarum Indoiranicarum et Germanicarum testimonio positum est. Constat quidem pecūniam (et pecūlium) aliquo modo a pecū deductum esse, sed, num pecu semper et ab initio 'pecus' significaverit, in dubium provocatum est ab Aemilio Benveniste, qui probabiliter dixit PIE * peḱu initio 'bona mobilia privata' significasse: quem sensum deinde aliquot locis terminis angustioribus (q.s. Quod usu venisse re vera non videtur, quamquam haec etymologia popularis ubique repetitur et refertur. 5.92) succincte proposuit: "pecuniosus a pecunia magna, pecunia a pecu, a pastoribus enim horum vocabulorum origo," nam (5.95) "in pecore pecunia tum pastoribus consistebat," tamquam pecu solvendi instrumenti vice functum esset. De etymologia pecuniae Ĭonstat pecuniam a pecu deductum esse. Qua de causa chartalismus vulgo etiam doctrina pecuniaria moderna (breviter MMT ) appellari potest.Īureus Septimii Severi. Dubium non est, quin omnium liberarum et modernarum civitatum administratio pecuniaria chartalismo congruat. Civitati, quae pecunias suas suo iure administrat, omnia tributa et vectigalia et cetera expensa solvenda sunt pecunia propria, quam argentaria centralis in usum paravit. Doctrina chartalistica monet plurimas civitates suam habere pecuniam propriam suamque argentariam centralem summamque tributorum civibus imponendorum potestatem. Pecunia metallistica corpus valoris est, pecunia chartalistica index valoris. Censent pecuniam in debito vel solutione prorogativa consistere, et nummos unam tantum neque unicam quidem substantiam pecuniae esse: nihil interesse, pecunia qua forma quave substantia sit, dum homo homini fidem habere possit. Qui chartalismo favent, ii animadvertunt historiam illam coniecturalem cum veritate historica et testimoniis anthropologicis discrepare. Qua de causa notio metallistica etiam "vulgaris" et "orthodoxa" appellatur. Metallismo coniuncta est etiam historia coniecturalis pecuniae ab Adamo Smith narrata, a Carolo Menger et Stanleio Jevons continuata, atque in omnibus fere artis oeconomicae libris nec non in compluribus commentariis interretialibus pecuniam tractantibus fideliter repetita. ![]() Qui metallismo favent, credunt pecuniam in metallo nobili, aut in nummis aureis argenteisve, aut saltem in chartis his permutabilibus consistere. Pauci enim sunt, qui pecuniam non cognoverint sed naturam et essentiam pecuniae definire oeconomicorum est.ĭuae sunt principales pecuniae notiones, quarum una metallistica, altera chartalistica est. Haec commentatio plerumque ad rationem oeconomiae nationalis revocabitur. Aliud est pecunia in usu et experientia cotidiana, aliud in studiis oeconomicis. ![]() Pecunia etiam mensura valoris et debitum et notatio ratiocinatoria est, quae quidem definitiones iam ad oeconomian nationalem pertinent. Pecunia est generale solvendi instrumentum et divitiarum forma, qua omnes utuntur et quam omnes fere cupiunt ideo quod vitam suam in tuto collocare volunt, aut quod ad omnis generis merces emendas exarserunt.
0 Comments
Leave a Reply.AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |